16.08.1999

Bu gece gerçekten muhteşem bir hava var. Gök yüzüde hava kadar inanılmaz. Yıldızlar öyle bir yerleşmiş ki gök kubbeye uzatsam elimi
göğe doğru toplayabilirmişim gibi hissediyorum tüm yıldızları.

17.08.1999

Vucüdumun irkilmesine neden olan şeyde ne?Yatağımın gıcırtısı korku filmlerinden fırlamış fon müziklerini andırıyor. Kalbim hızlanmaya
başladı. Midem sıkışıyor. Korktuğumu hissediyorum. Bu sallantıda neyin nesi?Ah sonunda biri belirdi kapıda; babam. Yüzüne dehşet ifadesi
belirmiş. Neler oluyor? Kıyamet dedikleri şey bu mu? Dindi sanırım. Yavaş yavaş adımlamalı ve çıkmalıyız buradan. Nereye çıktığım, neyi
göreceğim mühim değil. Şuradan çıkalım bir an önce. Kırılan biblolar çok ürkütüyor beni.

...

Gözlerde yaşlar belirmiş. Kahraman gözüken o koca koca adamlar bir bebek gibi ağlıyorlar karşımda. Herkes hiç bir şey almadan çıkmış dışarı.
Yarı çıplağız.Gözlerdeki dehşeti okumak hiçte zor değil. Kaos her yanı sarmış durumda. Asrın buluşu gibi görülen telefonlar çalışmıyor,
elektrikler yok. Bir radyo var.Araba radyosundan dinliyoruz gelişmeleri. Deprem olmuş. Oldukça hasar vermiş salladığı yerlere.Ölümler yaşanmış.
Bir panik daha başladı. Biz canımızı kurtardık ama ya diğerleri. Yıllardır ağladığını görmediğim annem hıçkırarak ağlıyor. "Sadece yaşadıklarını
görmeliyim" dedi fısıldarcasına. Belli ki bizi dahada telaşdırmak istemiyor ama oda merak ediyor sevdiği annesini ve kardeşlerini.